Do kina przychodzi się po emocje, ale również ze swoimi własnymi emocjami - w jaki sposób połączyć te dwa światy? Podczas siedmiu comiesięcznych spotkań będziemy rozmawiać o kwestiach fundamentalnych dla naszego życia i dobrego funkcjonowania w świecie, takich jak: miłość, pasja, samotność, zmiana. Polem dyskusji będą filmy dokumentalne z festiwalu Millennium Docs Against Gravity, które jak w soczewce skupiają ludzkie życie. Po filmach wraz z zaproszonymi gośćmi będziemy prowadzić dyskusyjny klub filmowy, czyli rozmawiać i konfrontować wspólne emocje oraz światopoglądy. Głównym celem cyklu jest pokazanie w jaki sposób możemy wykorzystywać film jako narzędzie do pracy z własnymi emocjami. Dlatego na spotkania zawsze zapraszamy psychologów oraz kulturoznawców i filmoznawców z Uniwersytetu SWPS a także autorkę projektu Filmoterapia.pl. Dlatego na spotkania zawsze zapraszamy psychologów z Uniwersytetu SWPS i autorkę projektu Filmoterapia.pl. Program cyklu znajduje się na stronie: www.akademiadokumentalna.pl
Kurs filmoterapii - doświadczalne spotkania po filmie
Podczas spotkań widzowie będą mieli okazję poznać na czym polega filmoterapia i jakie narzędzia się w niej stosuje. Osoby, które wypełnią narzędzia oraz będą uczestniczyć w co najmniej pięciu spotkaniach, otrzymają certyfikat odbycia kursu filmoterapii. O Filmoterapii można przeczytać na: www.filmoterapia.pl
Czas i miejsce: od października do kwietnia (7 spotkań), środy godz. 20.00
Miejsce: Kinoteka
Cena pojedynczego biletu: 15 zł
Czas trwania spotkania po filmie: ok. 70 min.
REZERWACJE NALEŻY ODEBRAĆ NAJPÓŹNIEJ DZIEŃ PRZED PLANOWANYM SPOTKANIEM.
1. TEMAT: MIŁOŚĆ „NIE OPUSZCZAJ MNIE” My Love, Don’t Cross That River, Reżyseria: Jin Mo-young
Korea Południowa, 2013, Czas trwania: 86 min
19 października godz. 20.00
98-letni Jo Byeong-man i 89-letnia Kang Kye-yeol są małżeństwem od 76 lat. Mieszkają w górskiej wiosce Hoengseong w prowincji Gangwon w Korei Południowej. Spłodzili razem dwanaścioro dzieci, pogrzebali szóstkę z nich, ale ich relacja wciąż pełna jest młodzieńczej radości i czułości. Bliźniaczo podobne stroje, które noszą, codzienne żarciki, jakimi się raczą, ale przede wszystkim ogromna miłość uczyniły z nich bohaterów koreańskiej telewizji, a powstały w konsekwencji film pełnometrażowy stał się największym sukcesem komercyjnym w historii południowokoreańskiego kina dokumentalnego. Głównym wątkiem tej historii jest miłość starszych ludzi, zaś osnową - zmienne pory roku i dostosowane do nich czynności gospodarskie. Grabienie liści, odśnieżanie podwórka, zbieranie chrustu na opał, przygotowywanie posiłków z dostępnych produktów – zajęcia powtarzane od lat, z roku na rok stają się coraz powolniejsze i trudniejsze do wykonania. Z miesiąca na miesiąc Jo Byeong-man słabnie coraz bardziej, a jego ukochana żona nie może mu pomóc. Reżyser towarzyszy parze przez 15 miesięcy, dokumentując codzienne rytuały, gdyż tylko to może zrobić wobec zbliżającego się pożegnania, wyznania miłości i bezsiły. W swoim filmie nie zadaje pytania o granice medium i możliwości filmowego obrazowania śmierci. Obserwuje swoich bohaterów z pewnego dystansu, tak by najbardziej intymna i osobista przestrzeń pozostała tylko dla nich. I pomimo że wszystko tu jest realne, postaci, zdarzenia, bezradność i ból, ta historia wykracza poza współczesność i przenosi się w wieczny bezczas mitu.
2. TEMAT: OTWARCIE SIĘ NA ŚWIAT I INNYCH „DON JUAN” Don Juan, Reżyseria: Jerzy Śladkowski, Szwecja, Finlandia, 2015, Czas trwania: 92 min
16 listopada, godz. 20.00
Rosja, Niżny Nowogród. 22-letni wycofany, nieśmiały i nieporadny Oleg to student ekonomii, który ma objawy zespołu Aspergera. Jest niedojrzały społecznie i nie do końca dorósł jeszcze do roli mężczyzny. Za wszelką cenę poszukuje miłości i akceptacji, której nie jest w stanie znaleźć. Choć otacza go wiele osób, które chcą mu pomóc, ich działanie okazuje się bezskuteczne. Dominująca, neurotyczna i histeryczna matka Marina za wszelką cenę chce wyrwać syna z życiowego letargu i różnymi metodami próbuje otworzyć go na świat. Przede wszystkim jednak usiłuje znaleźć mu dziewczynę. Wymyśla niecodzienne terapie, aż w końcu znajduje teatralną grupę przygotowującą kostiumową wersję spektaklu „Don Juan”, w którym Oleg ma zagrać tytułową rolę. Kontrast pomiędzy romantycznym stylem bycia legendarnego francuskiego libertyna a niedostatkami w osobowości Olega okazuje się tak wyraźny i silny, że prowadzona w ten sposób terapia nabiera ironicznego, wręcz satyrycznego wyrazu. Akcja ratowania Olega z życiowej depresji i zrobienia z niego mężczyzny ma jednak pozytywne zakończenie. Pomoc przychodzi nagle i z zupełnie nieoczekiwanej strony. Na horyzoncie pojawia się piękna aktorka Tania, która zmienia nieporadnego studenta nie do poznania. Najskuteczniejszą terapią dla Olega okazuje się jednak udział w filmie – to bycie przed kamerą trwale modyfikuje jego zachowanie i reakcje. Reżyser filmu przyznaje: „Jedyną osobą, która permanentnie starała się wykorzystać obecność kamery na swoją korzyść był Oleg. Rozgryźliśmy go po kilku dniach. Najlepszy materiał kręciliśmy, gdy Oleg głęboko wchodził w to, co działo się z nim lub wokół niego, gdy pozwalałem innym robić z nim rzeczy, które musieli zrobić, na przykład podczas terapii, osobistego treningu, rozmów, kłótni czy flirtu. Pod koniec zdjęć Oleg stał się bardzo oddanym przyjacielem, człowiekiem znacznie dojrzalszym niż był na początku, a być może również znacznie lepszym ode mnie reżyserem filmu dokumentalnego. Co się stało? To proste: my „nauczyliśmy” się czytać jego osobowość, a on „nauczył” się czytać nas samych. Zrozumiałem, że on wcale nie wygłupia się tak bardzo, jak sądziłem”. Reżyser nazwał swój film „dokumentalnym obrazem na poprawę nastroju”.
3. TEMAT: SENS „KURACJA YALOMA” Yalom's Cure, Reżyseria: Sabine Gisiger, Francja, Szwajcaria, USA, 2014, Czas trwania: 87 min
14 grudnia, godz. 20.00
Autor bestsellerów, wykładowca, Irvin D. Yalom jest jednym z najbardziej wpływowych psychoterapeutów na świecie. Film nie jest klasyczną biografią. Wspólnie z dr Yalom'em podróżujemy egzystencjalną drogą, przez wiele warstw ludzkiego umysłu, podczas gdy on dzieli się swoimi podstawowymi spostrzeżeniami i mądrością. Książki dr Yalom sprzedają się w milionach egzemplarzy na całym świecie i krytycy opisują go jako: znakomitego, zmieniającego życie, inspirującego..
4. TEMAT: ZMIANA, DAWANIE RADY SOBIE W ŻYCIU „NADEJDĄ LEPSZE CZASY” Something Better To Come, Reżyseria: Hanna Polak Dania/Polska, 2014, Czas trwania: 110 min
DATA ZOSTANIE PODANA W PÓŹNIEJSZYM TERMINIE
11-letnia Jula zachowuje się jak każda jej rówieśniczka. Eksperymentuje z makijażem, farbuje włosy, próbuje alkoholu i papierosów. Jedyna różnica polega na tym, że Jula żyje na największym w Europie wysypisku śmieci znajdującym się pod Moskwą, zaledwie 20 km od Kremla. Teren wysypiska jest ogrodzony i pilnowany, ale mimo to żyje tam mała społeczność, która funkcjonuje poza prawem i światem zewnętrznym. W tym nieludzkim miejscu panują straszne warunki. Ciężarówki i koparki przez cały dzień przywożą olbrzymie góry śmieci, a Jula, jej matka i przyjaciele próbują wyłuskać z nich coś, co pozwoli im przeżyć kolejny dzień. W śmieciach każdego dnia znajdują jedzenie lub materiał, który wykorzystują potem do budowy prymitywnego schronienia. Reżyserka Hanna Polak od ponad 14 lat obserwuje z kamerą tę szczególną wspólnotę. Członkowie tej niezwykłej grupy przyznają, że nie widzą już dla siebie alternatywy, a ich życie jest warte mniej niż los psów. Kiedyś tak nie było – w przeszłości byli lekarzami, kierowcami lub nauczycielami. Potwierdza to tezę, że życie w kraju Putina nie należy do najłatwiejszych. W trakcie kręcenia filmu Jula zmieniła się z dziewczynki w kobietę. Nie przestała jednak marzyć. Jest dumna, nie ma zamiaru się poddać i za wszelką cenę stara się wyrwać z piekła, jakim jest dla niej wysypisko śmieci. Chce zacząć żyć inaczej i marzy o własnym małym mieszkaniu. Czy uda jej się zmienić swoje życie w kraju, w którym los jednostki nie jest najważniejszy?
5. TEMAT: SAMOTNOŚĆ „SZWEDZKA TEORIA MIŁOŚCI”, The Swedish Theory of Love, Reżyseria: Erik Gandini
Szwecja 2015, Czas trwania 76 min
DATA ZOSTANIE PODANA W PÓŹNIEJSZYM TERMINIE
W 1972 roku w Szwecji partia socjalistyczna opublikowała manifest „Family of the Future”, nakreślających wizję świata wolnych, równych ludzi, w którym znikną wszelkie więzy zależności ekonomicznej. Kobiety miały wyzwolić się spod władzy mężczyzn, starsi nie musieli już polegać na dobrej woli dorosłych dzieci, a najmłodsi zyskiwali pełnię praw i opiekę państwa. more Reżyser przygląda się dzisiejszej Szwecji i pokazuje wielowymiarowe konsekwencje wprowadzenia wywiedzionych z ducha 1968 roku rozwiązań. Okazuje się, że niezależność – podstawowa wartość u naszych zamorskich sąsiadów – ma swoją ciemną stronę. Dziś aż jeden na czterech Szwedów umiera samotnie, a zdarza się, że ciała samotnie zmarłych znajdowane są dwa lata po ich śmierci. Szwedki są największą grupą wśród klientek banku nasienia. Pragną potomstwa, ale nie są w stanie zbudować trwałej relacji z partnerem, bo wymaga ona kompromisów i wyrzeczeń. Film jest brawurowo zrealizowanym kalejdoskopem tego bliskiego a zarazem bardzo egzotycznego z polskiej perspektywy kraju. To prawdziwe laboratorium przyszłości, przypominające niekiedy dystopijne filmy SF. Kontakty ludzkie realizowane za pośrednictwem organizacji społecznych, brak socjalizacji, ucieczka przed wszelkimi trudnościami, zanik umiejętności interakcji, niechęć do obcych (Szwecja to kraj, gdzie imigranci integrują się zdecydowanie najwolniej w Europie) – to wszystko ciemne strony kraju, który często stawiamy sobie za wzór. Zygmunt Bauman, pojawiający się w filmie, nie szczędzi Szwedom gorzkich słów. Państwo zapewnia im wszystko, oprócz umiejętności bycia z innymi ludźmi. Film pokazuje także uciekinierów z pozbawionego ludzkiego ciepła raju – lekarza, który dopiero w Etiopii odnalazł sens życia czy dziwaczną sektę lubującą się w orgiach urządzanych na leśnych polanach… Film nie daje prostych odpowiedzi – każdy sam musi sobie odpowiedzieć na pytanie, czy z drogi ku niezależności da się w ogóle zawrócić i czy ceną za wolność musi być dojmująca samotność.
6. TEMAT: PASJA/DZIELENIE SIĘ „THRU YOU PRINCESS (Presenting Princess Shaw)”, Presenting Princess Shaw
Reżyseria: Ido Haar, Izrael, 2015, Czas trwania: 80 min
DATA ZOSTANIE PODANA WPÓŹNIEJSZYM TERMINIE
Izraelski muzyk, kompozytor i producent muzyczny Kutiman, a właściwie Ophir Kutiel, zyskał popularność w 2009 roku dzięki projektowi muzycznemu „Thru You”, w którym miksował i samplował dźwięki pochodzące z fragmentów nagrań muzycznych nieznanych mu wykonawców znalezionych przez niego na YouTube.more W ten sposób stworzył audiowizualne symfonie w stylu mashup i blend, oparte na umiejętnym łączeniu ze sobą wielu utworów muzycznych. Pewnego dnia Kutiman natknął się w internecie na 38-letnią Samanthę Montgomery, która pod pseudonimem Princess Shaw umieszczała na Youtube nagrane przez siebie a cappella piosenki. Były one szczerym pamiętnikiem mieszkającej na przedmieściach Nowego Orleanu ubogiej czarnoskórej kobiety, która w dzień zarabiała na życie jako opiekunka starszych osób, a w nocy śpiewała o swoich życiowych przeżyciach w niezwykle poruszający sposób. Kutiman postanowił zmiksować jej piosenki z utworami instrumentalnymi przypadkowo znalezionych w sieci muzyków. W ten sposób powstał utwór „Give It Up”, który opublikował w internecie w 2014 roku i który niemal od razu stał się hitem. Film pokazuje kulisy powstania tej piosenki i nawiązania współpracy między dwojgiem różnych artystów, których w życiu dzieli niemal wszystko, ale łączy jedno – miłość do muzyki. Obserwujemy próby zaistnienia młodej piosenkarki na scenie muzycznej w jej rodzinnym mieście, a także życie i pracę Kutimana w kibucu. Przyglądamy się, jak Samantha nagrywa piosenki i wrzuca je do sieci, nie wiedząc, że na drugim końcu Ziemi jest ktoś, kto w nią wierzy i chce pomóc w pokazaniu światu jej talentu. Słuchamy jak Kutiman komentuje nagrania Samanthy i zwraca uwagę na powiązanie utworów z jej biografią. Widzimy również szczerą radość i olbrzymie zadziwienie ich autorki, gdy po raz pierwszy słyszy wyprodukowaną przez Kutimana nową wersję jej kompozycji, którą na YouTube w krótkim czasie obejrzały setki tysięcy użytkowników. Ten film dokumentuje jednak nie tylko relacje przyszłej gwiazdy i jej cichego wielbiciela w dobie kultury remixu, lecz również problem samotności, anonimowości w czasach wszechobecnego internetu, gdzie każdy marzy o sławie generowanej liczbą odsłon w sieci. losu, a ich siła i miłość dają nadzieję na lepsze jutro.
7. TEMAT: MROK/POPĘD „W PIWNICY”, In the Basement, Reżyseria: Ulrich Seidl, Austria, 2014, Czas trwania: 85 min.
DATA ZOSTANIE PODANA WPÓŹNIEJSZYM TERMINIE
Piwnica to miejsce owiane tajemnicą. Jest lustrem duszy, odbijającym prawdziwe potrzeby, pasje lub obsesje. To, co bohaterowie Seidla robią w swoich piwnicach, mówi o nich znacznie więcej niż ktokolwiek mógłby przypuszczać. Jedni traktują ją jako miejsce do ćwiczeń głosu operowego, inni jako galerię nazistowskich pamiątek, przestrzeń do realizacji seksualnych fantazji czy schronienie dla hodowanego w ukryciu węża. Piwnica to w naszej podświadomości miejsce ciemności i strachu, swoiste siedlisko ludzkiej otchłani. Doskonale odzwierciedla więc zakamarki duszy jej właścicieli.
ORAGANIZATORZY I PARTNERZY:
Against Gravity, Milllennium Docs Against Gravity Film Festival, Magazyn SENS, Uniwersytet SWPS, Filmoterapia.pl, Kinoteka
Podziel się
